Missie en visie

MISSIE EN VISIE

De doelstellingen van deze vereniging wordt in de vernieuwde statuten als volgt omschreven:

Zonne-Run vzw wil zich actief inzetten met en voor personen met een beperking om een betere integratie van deze personen in de samenleving te helpen bewerkstelligen. De vereniging wil haar steentje bijdragen tot een positieve beeldvorming van personen met een beperking en het bevorderen van contacten tussen alle mensen, met en zonder beperking.

Dit omvat twee facetten:
Enerzijds vanuit de persoon met een beperking betekent dit dat hij uit zijn isolement gehaald wordt. Dat hij niet langer als een zonderling beschouwd wordt.
Anderzijds vanuit de maatschappij betekent dit dat de personen met een beperking getoond wordt zoals hij is: met zijn beperking(en), maar ook met zijn ongekende mogelijkheden.

Door confrontatie van beiden kan begrip ontstaan, kan men elkaar leren kennen en open staan voor elkaar. Kortom, de achterliggende idee, de geest van de tekst van onze missie is integratie. Via onze begrensde mogelijkheden en op beperkte schaal proberen wij hiertoe ons steentje bij te dragen en vooral trachten wij dit te doen om anderen hierop attent te maken en hen uit te nodigen hetzelfde te doen.

We proberen dit te doen op een eigen, unieke manier. Niet door integratiegedachte te gaan verkondigen of door middel van een grootse manifestatie. Neen, kleiner, maar jaar na jaar opnieuw brengen we personen met een beperking en samenleving bij elkaar. Samenleving op te vatten als enerzijds de kleine groep van motorrijders, maar anderzijds ook alle honderden (deelnemers, medewerkers en toeschouwers) mensen die bij de Zonnerun betrokken zijn. Aanvankelijk schoorvoetend (onbekend is onbemind), maar nadien des te intenser gaan de motorrijders met deze personen met een beperking op weg, letterlijk en figuurlijk. Het is beperkt tot één dag per jaar, maar er is in deze ene dag zoveel energie, bereidwilligheid en solidariteit gebald dat er de mooiste dingen ontstaan. Elk jaar weer vallen monden van toeschouwers open als zij zien hoe de motorrijder (met zijn gezin) van ’s morgens tot ’s avonds omgaat met de persoon met een beperking. Dit beperkt zich niet tot praten (vaak non-verbaal), maar de motorrijder neemt zowat alle taken die anders de ouders of begeleiders op zich nemen, over. Het levert vaak ontroerende beelden op te zien hoe de ruige, getatoeëerde motorrijder bijvoorbeeld zijn maaltijd laat koud worden om zijn passagier, als was het een baby, eerst eten te geven. Of niet wil dat ook maar iemand die dag een handje moet toesteken bij het verplaatsen of verzorgen van de personen met een vaak zware beperking.

In vele gevallen groeit er tussen beide partijen ook een andere, vriendschappelijke relatie voor het leven. Deze ene dag krijgt dan een verlengstuk naar andere ontmoetingen tijdens het jaar. Daarom zal het u niet verbazen dat de personen met een beperking lang op voorhand ongeduldig uitkijken naar de eerste zaterdag van juli.